martes, 10 de diciembre de 2013

Plinius de homine nato


Singulis Mercurii diebus Alexandra, Angelus et ego nos conferemus in Alexandrae officina, quam Alexandrinam dicere possimus, ad Latine loquendum. Et de quo loquimur. De scriptis temporis antiqui. Iam epistolam Ciceronis ad Terentiam et Tulliolam missam legimus et rimati sumus. Equidem Latine rimamur. Ergo verba idonea grammaticali sermoni quaeritur et etiam de eis Latine disseremus.His diebus fragmentum Plinianum legimus, nempe illum quo Naturalis Historiae liber septimus incipit. In eo auctor de paupertate naturae hominis queritur: hominem natum sicut in nuda humo abiectum ad vagitus statim et ploratum; hominem natum nihil naturae sponte scire, nihil sine doctrina, non fari, non ingredi, non vesci, sed fere tantum flere; homini uni animantium luctum datum, luxuriam, ambitionem, avaritiam inmensam vivendi cupidinem, superstitionem, sepulturae curam et post se de futuro. Heu! dementia ab istis initiis existimantium ad superbiam se genitos!

Vere Plinius animos commovet. Et cum loquemur de grammaticis, sin dubio de eis infinitivis Plinianis loquuturi.